Siberische tijger (Panthera tigris altaica)
De Siberische tijger (Panthera tigris altaica) leeft in zeer grote territoria die per stuk tot 3000 km2 kunnen beslaan. Als er in dit gebied voldoende prooidieren te vinden zijn, blijft een tijger meestal jarenlang binnen de grenzen van zijn gebied. Als het voedsel schaars wordt, kan het gebeuren dat een Siberische tijger een keer vee of huisdieren pakt. Zowel het tijger mannetje als het tijger vrouwtje markeren hun territorium met urine en krabsporen op bepaalde bomen. Alleen territoria van vrouwtjes overlappen soms die van een mannetje. Mannetjes verdedigen hun gebied ook alleen tegen andere mannetjes. Daarbij concentreren ze zich op de belangrijkste gebiedsdelen, zoals de grenzen met een territorium van een vrouwtje, of gebieden met een goed prooidieraanbod. Het tijgermannetje leidt een solitair bestaan. De Siberische tijger is tolerant ten opzichte van vrouwtjes, en duldt zelfs dieren van beide geslachten die zijn gebied doorkruisen.
SNEL INFORMATIE OVER SIBERISCHE TIJGER
- Orde: Roofdieren
- Familie: Katachtigen
- Geslacht & Soort: Panthera tigris altaica
- Categorie: Zoogdieren
Waar leeft een Siberische tijger
De Siberische tijger leeft in het stromingsgebied van de Amoer en de Oessoeri in uiterste oosten van Rusland en in Noord China. De wintervacht van een Siberische tijger ziet er, in tegenstelling tot de rood-oranje kleur van tijgersoorten die in warmere klimaten leven, eerder gelig uit. Zijn lichtere vacht vormt een betere schutkleur in de met sneeuw bedekte taiga’s. Aangezien de Siberische tijger bij temperaturen van min 45 graden Celsius moet kunnen leven, bezit hij een dichtere vacht en langere haren dan de andere tijgers. Hij is bovendien de enige tijgersoort die aan de flanken en buik een vetlaag tot vijf centimeter dikte heeft die hem tegen de extreem lage temperaturen en de ijzige wind beschermt.
Afmetingen
- Lengte: mannetje 2,7-3,8 m, vrouwtje kleiner
- Schouderhoogte: 105-110 cm
- Gewicht: 250-280 kg
Wat eet een Siberische tijger
Ondanks zijn grote kracht en de scherpe zintuigen, heeft de Siberische tijger veel tijd nodig voor de jacht, omdat hij meestal maar een op de tien keer succes heeft bij een aanval. Een tijger sluipt tot 10-25 meter van een prooidier, overvalt hem met een onverwachte sprong, en grijpt hem in de nek. Daarbij blijven zijn achterpoten op de grond staan. Kleine prooidieren worden door een beet in de nek gedood, grotere dieren worden eerst omvergeworpen en door een beet in de keel gewurgd. Als een tijger een prooi mist, volgt hij hem nog ongeveer 200 meter, maar heeft dan meestal toch geen succes meer. Nadat een tijger zijn prooi heeft gedood, trekt hij zich in een schuilplaats terug, meestal in de buurt van water. Daar eet en drinkt hij, voordat hij de laatste resten verstopt en eerst gaat slapen. Vervolgens keert hij terug om de rest op te eten. Maar meestal moet hij eerst alle concurrenten wegjagen die ook op een hapje azen.
Voorplanting
De Siberische tijger heeft geen vaste paartijd in het jaar. Het vrouwtje laat zien dat ze paringsbereid is door urinemarkeringen en krabsporen op bomen. Aangezien tijgers meestal enorme territoria hebben, gaat een tijgervrouwtje vaak zelf op zoek naar een partner. Het vrouwtje is slechts 3-7 dagen vruchtbaar. Gedurende deze tijd paren het mannetje en het vrouwtje meerdere keren en blijven die tijd samen. Vervolgens verlaat het mannetje het vrouwtje weer, en gaat op zoek naar een ander vrouwtje. Na ongeveer 95-112 dagen worden op een beschutte plek twee tot vier blinde jongen geboren. De moeder zoogt de welpen en laat ze in het begin nauwelijks alleen. De ogen van de jongen gaan na ongeveer twee weken open als ook de eerste tanden beginnen door te breken. Met twee maanden verlaten de welpen voor het eerst hun schuilplaats. De moeder brengt hen vlees, en zoogt hen ook nog tot ze een maand of vijf, zes zijn. Meestal neemt ze tegen die tijd haar jongen al mee op jacht. Als de welpen nauwelijks een jaar oud zijn, kunnen ze zelf op jacht gaan, nadat ze van hun moeder de belangrijkste overlevingstactieken geleerd hebben. Met twee jaar lukt het vaak al om grote prooidieren te grijpen. In de leeftijd van drie tot vijf jaar verlaten ze hun moeder, en zoeken een eigen territorium.
- Geslachtsrijp: met 3-5 jaar
- Paartijd: het hele jaar
- Draagtijd: 95-112 dagen
- Aantal jongen: meestal 3-4, maximaal 7 jongen
Verwante soorten van Siberische tijger
Er waren acht tijger-ondersoorten. Een aantal daarvan, zoals de Javaanse en de Balinese tijger, zijn al uitgeroeid.
Bekijk ook Bengaalse tijger
